Voeden op verzoek, werkt niet altijd en niet bij iedereen. Gister een moeder bezocht, die aangaf het ‘bijna niet meer te trekken’. Een ervaren moeder, eerste kind een jaar gevoed. Nu hummel van 3 weken, die veel om voeding leek te vragen, veel krampen heeft. Een moeder die niet slaapt en het even niet meer weet. Maar één ding weet ze wel, zó niet! En hulp inschakelt gelukkig. Je moet het niet alleen willen doen, zijn we het gelukkig met elkaar eens, de ouders en ik.

Mamma Minds maakt graag deel uit van de ‘village’

Vanaf de oertijd, doen we het samen en geef je je kind graag af en toe even aan de buurvrouw. Wil jij haar even vasthouden voor me? Mag ze even bij jou aan de borst? Wil je haar AUB even uit de hut mee nemen. I NEED A BREAK, anders eet ik mijn hummel op. Dankzij een mooie lezing ooit, zag ik in “We are programmed to do it together”. Zo ontelbaar lang deden we het gezamelijk, de laatste 50-100 jaar steeds meer alleen. Ik zag opnieuw in: “you need a village to raise a child”. En af en toe maak ik graag deel uit van de ‘village’. En ik geef moeders graag mee, “denk eens even aan wat de moeder in de hut zou doen nu…”

Deze moeder had van verschillende kanten als antwoord op haar hulpvraag gekregen, je kind mag best zo vaak komen. Je kunt gewoon op verzoek blijven voeden, dat is goed. Maar iets in haar zei, dat het niet goed was. In iedergeval niet voor haar. Ik keek naar haar en naar haar man en naar die kleine. Zij hadden iets anders nodig, om door deze fase heen te komen. En de vraag kwam in mij op, ‘voeden op verzoek, leuk als het werkt’ Maar welk verzoek bedoelen we eigenlijk precies?’ Wat als het kind eigenlijk iets anders vraagt?

Je kunt die prachtborsten voor van alles inzetten. Voor voeding, voor troost, voor een slokje nabijheid, voor een krampje, een zuurtje wegspoelen, als slaapmiddel. Of als hummel het ook even niet weet, maar een thuishaven zoekt. En die verzoekjes zien er verschillend uit. Niet allen zo duidelijk, maar de verschillen ga je steeds beter herkennen. Wat zegt die kleine je nu? Slaat ze beide armen om je heen, grijpt zicht bijna vast in de je vacht, en wil ze alleen maar borst? Of wurmt ze een beetje, draait ze zich een beetje van je af bijna, of ligt ze gespannen? Als je deze signalen ziet, GIVE YOURSELF A BREAK. En die kleine ook. Even pauze. Even samen landen, laten zuigen misschien op je vinger, even rust.

Deze kleine bleek te groeien als een mammoet. Kreeg elke maaltijd een 5 gangen diner. Bijna niet leuk meer. Nee daar wordt ie niet te dik van, maar krijgt wel pijn in zijn buikje. Overvullen kán, overvoeden niet. In de eerste 2 weken niet zo snel misschien. De hoeveelheden nemen langzaam toe. In de eerste weken mag je op elk sabbeltje reageren door aan te leggen, op verzoek, wel 8-12 keer per etmaal. En heb je mooi heel vaak de tijd om veel naar je kind te kijken. Zo leer je, door naar elkaar kijken, en elkaar te lezen.  Kinderen zetten verschillende subtiele verzoekjes in. Ik kijk graag samen met de ouders naar wat er nodig is. Ik voed graag moeders verzoek. Dat is ook voeden op verzoek.